Toernooi Shining Stars

Rond half 10 kwam ik slaapdronken uit mijn bed.

Ik vroeg zijn er nog plannen? Toen ik nee hoorde ben ik ook weer slaapdronken mijn bed ingerold.

Rond 12 uur werd er op mijn deur geklopt om te vragen of ik zin had om muurschilderingen te kijken in Otrabanda en te lunchen.

Gezien ik toch niet de hele dag binnen wilde zitten dacht ik ach ja waarom niet.

Maar midden op de dag door Willemstad slenteren is best pittig dus dacht ik misschien kunnen we ook naar het Mangrove Rif Park gaan.

Uiteindelijk waren Rachel en Daisy ruim 2 uur op jacht naar paarse sokken en zagen we pas rond 3 uur de mogelijkheid om weg te gaan. Dus toch besloten om naar Otrabanda te gaan. Dagmar wist wel de leuke plekjes voor de muurschilderingen omdat ze in 2019 ook hier is geweest.

Eerder toen ik in Willemstad was had ik een kraampje gezien waar je bordjes kon laten personaliseren.

Dagmar kwam met het idee waarom zet je je rugnummer er niet op. Dus ik dacht wauw dat is echt super goed idee. Gezien ze helaas geen merchandise verkopen bij de toernooien heb ik dan wel een mooie herinnering dat ik hier ben geweest voor het softballen.

Het zou een halfuur duren voordat de bordjes klaar waren dus wij hadden besloten om nog even naar Punda te gaan, dat is de aan de andere kant van Willemstad. Toen we terug wilde was de brug open om naar de overkant te gaan. Het was 5 minuten voor 5 en om 5 uur zouden ze gaan opruimen.

Als de brug open is met een blauwe vlag betekent het dat die 45 minuten openstaat.

Gelukkig was er op ongeveer 100 meter ook een ferry die je naar de overkant kon brengen.

Nog net niet rennend waren Daisy en ik op tijd om onze bordjes in ontvangst te nemen.

Daarna besloten om weer terug naar het huisje te keren. Daar een beetje rustig aangedaan en rond 7 uur onder de douche gesprongen en klaar gemaakt om naar het veld te gaan.

Eerst nog even langs een Trucki Pan geweest om eten te halen. Ik moet je wel zeggen als ik terug kom in Nederland denk ik dat ik verlopig geen patat meer hoef te zien haha.

Bij het veld aangekomen nog de wedstrijd kunnen zien van Sin Stres tegen Join Me.

Je ziet dat deze vrouwen dit vaak spelen weten de bal goed te raken dus het zal nog best een pittige taak worden.

Wij speelde pas om kwart voor 11 tegen Shining Stars. Erg laat en dat merkte je ook wel. Ik weet niet of het door de tijd kwam maar het was dood. We sloegen echt niets. Ik ben 2 keer aan slag geweest waar van ik 1 bal er wel bijna uitsloeg.

De tweede inning heeft ons de das omgedaan door een aantal fouten wist de tegenstander daar goed gebruik van te maken. We hebben nog 1 puntje kunnen scoren maar zijn aan de kant gezet met 7-1.

Morgen moeten we tegen Sin Stres. Deze vrouwen hebben het kampioenschap gewonnen van Shining Stars in de reguliere competitie dus er staat ons nog iets te wachten. Ons team bestaat uit allemaal super goede spelers dus ik hoop dat de kracht en power er morgen weer helemaal is.

Na de wedstrijd heb ik nog 2 nummers karaoke vals mee geblèrd.

Nog even wat gezeten en daarna naar huis gegaan om moe en voldaan rond half 3 in slaap te vallen.